Babam yok artık..!!!

o an hissetti

ölümün soguklugunu

hisetti sessizce

yanına sokuldugunu yalnızdı.

kalabalıktı aslında

basında onlarca

insan biri aglıyor

biri elini tutmus

biri agıtlar yakıyordu

kurtarabilirmiydi onu dostları

dost sandıkları

kurtarabilrmiydi onu oglu, eşi,kızı

işte o zaman an bitmişti

koskoca bir dev gözümün önünde yıkıldı

belkide dev sandıgım

babamdı

Bir Soru ?

Bu günlerde birçok arkadaşın blogunda sorulan sorular ve karşılığında kazanana hediye gönderilen bilmece şeklinde bir furya var :)
Bu fotoğrafları görünce pc de benimde aklıma size sormak geldi değişiklik olsun bakalım bu postta dedi Mukadder kişisi kendi kendine :P
Hee ama bilene hediye falan yok yani benim ki sadece renk katmak adına:)

Gördüğünüz fotoğraflar da; sizce bu bu yakışıklı bey ne yapıyor? Sorumuz bu,cavabı ilerleyan zamanlara da inşaallah:D

Ömer ve Ben...

Ömer Talha'nın okuldaki durumunu yazmayalı epey bir zaman oldu,vakit bu vakit diyip başlayalım bakalım neler çıkacak konu nerelere varacak:)

Bilindiği gibi Ömer Talha ikinci sınıfta okuyor ve şu anda dördüncü öğretmeni.Yavrum çok etkilendi ve tabiki arkadaşları da...İlk dönem iki öğretmen ikinci dönem başında da kadrolu, bundan sonra bir aksilik çıkmazsa bizimle olacak yeni öğretmenimiz...

Bu sene ilk dayakçı öğretmeni okuldan göndermekte parmağım olduğu için, ikinci gelen öğretmen berbat çıkınca yağmurdan kaçarken doluya yakalandık resmen gibi düşüncelerle vicdan azabı çeker duruma gelmiştim.Dayak yiyorlardı, çeşitli hakaretlere maruz kalıyorlardı ama hiç değilse bişeyler öğreniyorlardı demeye başlamıştım artık...

Artık yapacak bişeyimiz de yoktu mecbur katlanıyordum ve üçüncü sınıfta artık aynı öğretmen olursa okul değiştirmeyi düşünüyordum.İkinci öğretmen kaldığı iki ay süresince çocuklara hiç bir şey vermemişti, bilakis çocukları çok rencide eden,sürekli kendini öven,ders sırasında kps ye hazırlanan bir öğretmen vardı karşımızda...

İkinci dönem başında çok şükür ki kadrolu öğretmenimiz geldi ve yine çok şükür ki ne yaptığını bilen, aklı başında, disiplinli, tatlı ,sert bir öğretmenimiz var...Çocuklar bir dönem gerideler şu anda,çok açıkları var inşallah toparlanacaklar buna öğretmenimizde bizde çaba gösteriyoruz ve inanıyorum ki bu öğretmenimizle çok güzel şeylar yapacaklar...

Yeni öğretmen geldikten sonra Ömer Talha'da okuma konusunda gözle görülür bir düzelme oldu artık seri ve yanlışsız okuyor çok şükür,aslında bu sözlerim geçen yıl olmalıydı biliyorum ama bizde bu sene oldu işte...

***

Yeni öğretmen aylık çizelge çıkarmış her öğrencinin okuduğu kitap sayısı böylece belli olacak ve bir şekilde çocukları teşvik ettiği için Ömer Talha'ya da istek geldi.

Ve yine çok hoşuma giden bir uygulama yaptı öğretmenimiz,günlük başarı kartları hazırlamış ve gün içinde en uslu duran,en çok öğretmeni dinleyen ve en çok derslerinde başarılı olan öğrenci bu kartlardan alacak ve ay sonun da en çok karta sahip olan öğrenci başarı belgesi almaya hak kazanacak.

***

Ömer hiç bir zaman ders konusunda istekli bir çocuk olmadı hep; "hadi oğlum ","hadi annecim"," ödev zamanı"," kitap okuma zamanı " diyerek,benim hatırlatmlarım hatta zorlamalarım sonrasında ödevler yapılır ve genelde sürekli tekrarlar karşısında bunlar olur.Geçtiğimiz hafta sonu cumartesi günü ben hiç bişey demeden kendi aldı ödevinin bir kısmını yaptı,pazar günü de yine geride kalan kısmını yaptı ve kitabını okudu,tabii bu duruma ben çok sevindim ama olağan bişey gibi Ömer'e hiç bişey belli etmedim,ama kendi de bunun farkında olmalı ki bana "anne farkındasın dimi ilk defa içimden geldi ödevimi yapmak,isteyerek yapmak çok zevkliymiş " dedi beyimiz:) İnşallah bu sürekli olur ve başarılı bir öğrenci olur.

***

Yukarda ki fotoğraflardan gördüğünüz gibi Ömer beyimizin çeşitli şekillerde ders çalışırken ki halleri.Hiç bir zaman masa başında ders yapılmaz bizde,kapı aralarında yerlerde yapılır :)

****

Bende uzun süreli geçmeyen bir öksürük ve terleme vardı,doktora gitmeyi hiç sevmeyen biri olarak mecbur kalınca gittim ve birazcık zatürre olmuşum:) ve Kanımda iltihap çıktı.

Zatürre başlangıcı dedi doktor aslında hastaneye yatmamı söyledi fakat ben kabul etmedim,hem çocuklar hemde sürekli babamın yanında olmak isterken bu imkansızdı ve kabul etmedim,doktorda dinlenmem şartıyla kabul etti ve sabah akşam iyne yedim yaaa:( Gerçi şurup içmektan daha iyi olduğu kesin, bu çocuklar nasıl içerler şurupları hiç anlamış değilim, ayy çok zor içiyorum ben.Bir sürü iyne, bir sürü hap, keza şuruplar aynı şekilde içmeye devam ama şükür öksürüğüm azaldı biraz...Rabbim kimseyi hastalıkla imtihan eylemesin inş.

Babam!

Babam yakışıklı babam,dünyalar iyisi babam,cefakar ,vefakar kendini evlatlarına adamış babam.Evlatlarına her zaman; çok iyi bir insan, çok iyi bir kul, çok iyi bir baba ,çok iyi bir eş olarak örnek olan babam.Torunları için Ahmet dedeleri,kızları için ilk aşık oldukları erkek,küçük kızı için babiş,oğulları için çok iyi bir arkadaş,eşi için yanından bir saniye ayrılmayan hayat arkadaşı ,anası, babası, canı, kanı, herşeyi...

Bu gece pc de eski fotoğraflara bakarken ne kadar değiştiğini ne kadar zayıfladığını gördüğüm canım babam,sanki hep şimdiki halindeymiş gibiydin taki eski fotoğraflarına bakana dek.Rabbimin izni ile eski sağlıklı günlerine döneceğini ümit ediyor ve yalvarıyorum her gece Rabbime.Sevenin o kadar çok ki,biliyorum Allah'ımda seviyor seni,Sen hep bize imanınla örnek oldun en çok ağrı çektiğin zamanlarda bile hiç isyanına şahit olmadık hep hamd ettin Allaha hep teşekkür ettin keşke herkes senin gibi olabilse,keşke sendeki sabrın yarısı bende olabilse.

Hep istediğin beni sürekli teşvik ettiğin okuma konusunda bir adım daha attım babam diyemedim sana,artık yolun sonuna geldiğimi hiç çalışmadan girdiğim sınavdan 27 kredi almayı başardım babam artık eylülde diplomam elimde kısmetse babam, diyemedim sen ağrı çekerken ben burukda olsa sevinç yaşadım ama,sen düzeleceksin ve yaza beni sen dersanaye göndereceksin unutmadın dimi babam,üniversiteyi de okursun diyerek hep beni yüreklendirdin,diplomamı aldığımda ilk sana gelicem ve birlikte dersaneye kaydımı yaptırmaya gidecez biliyorsun dimi babam...

Geçenlerde yaşadığımız o korkunç gecenin tekrarını düşünmek bile istemiyorum,hepimize tek tek sarılıp hıçkırarak ağlaman,ağlamamız belkide sekiz aydır yapamadığımız hep birbirimize mutluluk oyunu oynadığımız günlerin sonu olan bir geceydi.Ama iyileşince bütün bunları buruk birer anı olarak hatırlayacaz inş.

O gecenin sonrasında 17 yaşındaki kardeşimin facebook da yazdığı yazıyı görünce alıp kaydetmiştim,sonrasın da silmişti bile ...

O an ..
geldiğini düşündü ölümün
sessizce yanına sokulduğunu…
hissetti içindeki ürpertiyi..
yalnız..
belki kalabalık
etrafında onlarca insan ...
kurtarabilirler mi onu dostları
dost sandıkları..
oğlu eşi kızı..
çıkartabilirler mi içindeki ürpertiyi…
an bitti artık ..
sessizce yıkıldı dev
belkide dev sandığım…

10-mart-2009/salı

"Senin sayende" demiyorsanız,"senin yüzünden de "demeyin!!!

Menfaat sandalyeye benzer başında taşırsan seni küçültür,ayağının altına alırsan seni yükseltir.
Haydi özeleştiri zamanı...Biraz uzun ama çok güzel bir yazı...
"Senin sayende" demiyorsanız,"senin yüzünden" de demeyin hiç bir zaman.

Slma, 6 çocuklu bir ailenin dördüncü çocuğuydu, bana geldiğinde 8 yaşındaydı. Selma'nın onu psikolojik olarak susmaya iten, "seçici konuşmazlık" dediğimiz sürece getiren olaylar beş yaşındayken başlamıştı. Selma, beş kardeşi, anne ve babasıyla kendi halinde normal bi yasam sürerken , bir gün annesi hastalanıyor. O dönemlerde beş yaşlarında. Kendisinden büyük iki abla, bir ağabey ve kendisinden küçük iki kardeş daha var.. Küçük kardeşin yeni doğduğu dönemde anne ciddi sağlık sorunlarıyla karşılaşıyor. Uzun süre tedavi görüyor. Yoğun uğraşılara rağmen iyileşmiyor. Hastane ortamından evine gidip son günlerini evinde huzur içinde yaşasın diye doktorlar tarafından eve gönderiliyor. Birkaç ay evde babaanne , hala ve benzeri yakın akrabaların yardımıyla yaşatılıyor. Birgün hayata gözlerini kapatıyor.
Anneye en fazla ihtiyaç duyulan dönemde anne, Selma'nın hayatından çıkıp gidiyor. Aradan 1,5 yıl geçiyor. Kendi hallerinde bir şekilde yaşamaya alışıyorlar. Büyük kızlar evde yemek yapıp, en küçük çocuklara annelik yaparken, Selma babasıyla birlikte dükkanda çalışıyor.
Dükkanları evin hemen alt katında olduğu için baba endişe duymadan iş hayatına devam ediyor. Çocuklarını kimseye muhtac etmeden yük etmeden idare ediyor. Bir gün ablalar ve ağabey, kardeşlerini alarak yakın akrabalarına gidiyorlar. Selma babasının yanından ayrılmıyor. Çok ısrar ediyorlar ama istemedigi için gitmiyor. Babası da gitmemesine ses çıkarmıyor. Öğleden sonra baba kız dükkanı temizlemeye başlıyorlar. Selma babasının istediği gibi her yeri bi güzel temizleyip süpürüyor. Daha sonra radyoyu açıyor. Müzik dinlemeye başlıyor. Ancak dışardan gelen sesler nedeniyle müziği duyamadığı için, sesini iyice açıyor. Babası da başının ağrıdığını söyleyerek müziğin sesini kısmasını istiyor. Selma, babasının söylediğini duymamış gibi yapıyor. Hani çocuklar sıklıkla yaparlar ya..
Bir süre sonra babası, başının çok ağrıdığını söylüyor. Yüzü asılıyor. Selma, gidip gelip babayı kontrol ediyor baş ağrısı geçti mi diye. Babası baş agrısına dayanamayarak eve ilaç almaya çıkıyor. Sıcaktan bunaldığını, kendini kötü hissettiğini söylüyor. Dükkana dikkat etmesini hemen bi ağrı kesici alıp geleceğini de ekliyor. Eve çıkıyor. Aradan epey zaman geçmesine rağmen baba yok. Bekliyor baba yok. Merak edip yukarıya babasına bakmaya çıkıyor. Eve giriyor. Babasına sesleniyor. Cevap yok. Tam oturma odasına giriyor ki babası o anda Selmanın gözleri önünde kalp krizi geçirmeye başlıyor. Selma babasının çırpınmalarına, yerde tırmalamasına...vs. şahit oluyor. Babası son nefesini verip yerde cansız yatarken, uyandırmaya çalışıyor. Babası uyanmıyor... Camdan aşağı doğru bağırmaya başlıyor: "İmdat.. Babama bişey oldu... Yardım edin!.." kısa süre içinde ev mahalle halkıyla doluyor...
Cenaze işlemleri bitince 1,5 yıl önce anneleri ölen bu altı kardeşin ne olacağı tartışması başlıyor.. kimi "yanımıza alalım", kimi "yuvaya verelim", kimi de "hepsine birden nasıl bakacağız" diyor. En sonunda akrabalar aralarında anlaşıyorlar."herbirimiz birisini alalım. Böylece çocuklar yurtlarda perişan olmaz, arada sırada da olsa birbirlerini görürler." Diye düşünüyorlar.
Selma' yı çok sevdiği halası alıyor. İki yıldır Selma yanlarında ve hiç konuşmuyor. Duyduklarım beni çok etkilemişti. Daha önce gidilen uzmanların isimleri beni endişelendirmişti. Bir yandan da bir şeyler yapabilirim belki diye düşünmeden edemiyordum. Hikayesinden çok etkilendigim bu kızı merakla bekliyordum. Halası olan biteni tek tek anlattı. "Gelinimiz ve ağabeyimin ölümünden sonra ben de onu bir türlü mutlu edemedim. İki yıldır yüzü hiç gülmüyor. Kendiliğinden hiç bir şey yapmıyor. Sadece konuşmasa neyse ama sanki kurulmuş bir robot gibi.örneğin sofraya oturup yemek yiyeceğiz " Hadi Selma sofraya otur!" diyoruz oturuyor. Hadi Selma artık kalkabilirsin demeden kalkmıyor. Önceleri aldırmadık. Baktık olmadı karşımıza aldık uzun uzun konuştuk anlattık. Ona evimizin bi kızı oldugunu, evdeki herkes kadar her şeye hakkı oldugunu... hiçbirisi fayda etmedi. Zamanla öfkelenip inadını kırmak için bazı taktikler uygulamaya başladık. Sofra hazır olunca gel otur demedik, aç kaldıgı günler oldu. Ya da artık kalkabilirsin demedik saatlerce sofrada oturdu. Hadi artık uyu demedik , sabaha kadar koltukta öyle oturdu. Vicdanın yoksa söyleme..."
Onunla yaptığım ilk seans dün gibi aklımda. Hal hareketleri dinlemiyormuş gibi ama tüm alıcılarını bana cevirdiğini hissettiğim tavırları.
- Biliyor musun ben seni çok sevdim
- Vallahi çok ciddiyim, çok sevdim.
- Ne güzel hiç konuşmuyorsun, diğer çocuklar gibi kafamı şişirmiyorsun .. Gözlerimin içine bakıp gülümsemesini saklamak ister gibi dudaklarını ısırarak başını salladı.
- Biliyor musun bazen çocukların hayatlarında bazı şeyler yolunda gitmiyor, benim işimse bunları yoluna koymak. Beni dinlediğini biliyorum .. hatta benimle konustugunu bile hissediyorum. Çocuklar benden yardım isterler, ben de onlara yardım ederim. Bu hep böyle oldu.
- Ama şu an işler değişti. Sana yardım etmeyi ben istiyorum. Eğer bana yardım edersen , izin verirsen seni susturan şeyin ne oldugunu bulurum. Gerçekten... inan bana...izin verir misin?
Başını salladı! Evet başını salladı!
- Elimde bazı resimler var, o resimleri cocuklara gösteriyorum onlar da bana resimlerle ilgili hikayeler anlatıyorlar. Onlar bana hikaye anlatınca ben de onların mutlu olmasını sağlıyorum. Yani bütün sır hikayede. Biliyorum sen konuşmuyorsun. Ama hikaye anlatmak istersen, konustugunu kimseye söylemem. Bu ikimizin sırrı olur. Anlaştık mı?
Bir süre düşündü. Başını saga sola salladı. Evetle hayır arasında gidip geliyordu. Birden evet anlamına gelecek şekilde başını salladı.
Karşımdaydı... ben ona resimler gösteriyordum o da bana hikayeler anlatıyordu. İşimiz bittiğinde ona çok teşekür ettim. Anlattıklarını analiz etmeye bile gerek yoktu. O kadar saf, o kadar temiz, o kadar kendi hikayesini anlatmıştı ki... Selma!nın bilinçaltı karmakarışıktı. İşte Selma'nın analizden geçmesine bile gerek bırakmayan, halasını dinlerken gözyaslarına boğan, beni analiz yaparken hıçkırıklara boğan hikayesi...
"Bir varmış bir yokmuş, bir zamanlar bir ülke varmış. Bu ülkede anne babasıyla yaşayan çok mutlu çocuklar varmış. Çocuklar kardeş kardeş hep oynarlarmış, anne babaları onlara hiç kızmazlarmış. Bir gün bu çocukların annesi hastalanmış. Çocuklar çok üzülmüş. Ama kimse çocukların üzüldüğünü anlamamış. Anneyi hep hastaneye götürmüşler. İlaçlar vermişler. hem de acı acı ilaçlar. Anne, sırf çocuklarını yalnız bırakmamak için içmiş bütün o acı ilaçları. Çocuklara hep annelerinin iyileşeceği söylenmiş. Bir gün anneyi eve getirmişler. Çocuklar anne geldi diye çok mutlu olmuşlar. Anne hep yatakta yatmaya başlamış. artık cocuklarına yemekler yapmıyormuş. Çocuklar çok üzülmüşler. Annelerinin yanında oyunlar oynamaya başlamışlar. Annelerinin yanında niye oynuyorlarmış biliyor musun ? Anneleri eğlensin diye. Ama babaanneleri hep kızıyormuş onlara. "Gürültü yapıp durmayın. Anneniz zaten sizin yüzünüzden hastalandı" diye. çocuklar çok yaramazlık yaptı diye anne hastalanmış meger. Çocuklar da anne iyileşsin diye onu eğlendirmek istiyorlarmış ama kimse anlamıyormuş. herkes çocuklarını azarlayınca anneleri de cok üzülüyormuş.. Birgün anne ölmüş. Herkes ağlamış. Çocuklar annenin neden öldüğünü anlamış. Yaramazlık yaptılar diye. Çocuklar evde babalarıyla yaşamaya başlamışlar. Bir gün anane gelip yemek yaparken, çocuklar gürültü yapmışlar. Anneanne onlara kızmış "kızım sizin yüzünüzden hasta oldu. Hiç annenizin sözünü dinlemediniz hasta ettiniz kızımı. Sizin yüzünüzden de öldü. Sözümü dinlemeyip gürültü yapar, çok konuşursanız beni de öldürüp ortada kalacaksınız. Kim bakacak size?" demiş. Bir gün Selma , babasıyla dükkanda oturuyormuş. Ablaları kardeşleri amcalarına gitmişler. selma babasının yanından ayrılmak istememiş. Hiç gürültü yapmadan hep babasına yardım ediyormuş. Anneleri çocuklar evde yokken hastalanmış ya. Babası yalnız kalır hastalanır diye yalnız bırakmak istemiyormus. Babaları çocuklarını hiç kızmıyormuş zaten. Gürültü yaptıklarında bile.. Selma dükkanda babasına yardım etmiş, her yeri mis gibi yapmış. Elleri de acımış biraz. Radyoyu açmış. Babasının başı ağrımış. "Kızım kapat şunun sesini" demiş. Selma duymuş ama duymamazlıktan gelmiş. En sevdiği müzikler varmış. Babası biraz sonra eve gitmiş. İlaç alıp gelecekmiş. Gitmiş gelmemiş. Selmanın aklına hemen anneannesiyle babaannesinin söyledikleri gelmiş. Annesi zaten cocukların yaramazlıgı yüzünden ölmüştü ya. Selma çok korkmuş eve çıkmış. Babasını aramış. Odaya girince bi bakmış, babası bişeyler yapıyor. Selma çok korkmuş. Babası Selmaya "git" der gibi işaretler yapmış. Selma gitmemiş. Babası yerde uyumaya başlayınca uyandırmaya çalışmış. Uyandıramayınca ağlamaya başlayıp komşuları çağırmış. Sonra ev kalabalık olmuş. Selma kimseye söyleyememiş ama çok üzülmüş.. babası " git " dediği halde gitmemiş. Yine babasının sözünü dinlememiş. Eger gitseydi, müziğin sesini açıp babasının başını ağrıtmasaydı babası ölmeyecekti. Selma'nın yüzünden öldü. akrabalar çocukları paylaşmışlar. Selma ablalarından ayrılmak istememiş. Küçük kardeşini de çok seviyormuş. Halası yanına gelip "kızım sen artık benim kızımsın bizimle yaşayacaksın" demiş Selma çok mutlu olmuş. Öyle mutlu olmuş ki, halasını çok seviyormuş, istediği zaman kardeşlerime götürürler, diye düşünmüş.. Halasının evine gidince "artık bunlar benim yeni anne babam" demiş kendi kendine. Ama birden korkmaya başlamış. "Annemle babamı ben öldürdüm. Yaramazlık yaptım sözlerini dinlemedim. Yeni annemi babamı çok . Ya onlara da bişey olursa ben ne yaparım.?" Sonra aklına bişey gelmiş. Gece yatmadan önce yatağının başucuna oturup dua etmeye başlamış. "Allahım .. ben çok yaramaz bir kızım. Annem babam benim yüzümden öldü. Halamlar çok iyi insanlar. Ne olur benim yüzümden onları da yanına alma. Eğer onları da alırsan ben kimin yanında kalırım? Ne olur Allahım bana yardım et. Hiç konuşmamam için bana yardım et. Ne zaman gürültü yapıp söz dinlemesem annem babam ölüyor. Hep susmam için bana yardım et Allahım. Ne söylerlerse yapacağım, onlar söylemeden hiç bişey yapmayacağım... ne olur onları benden alma!.."
O günden sonra Selma hiç konuşmamış. Gülmemiş. "Eğer gülersem evde gürültü olur, başları ağrıyıp ölürler" diye korkmuş. Hep susmuş.. Hikayesi bitince Selma gözlerimin içine baktı ve ekledi; "Biliyor musun? Hala her gece dua ediyorum. Allahım nolur konusmayayım, konusmamam için bana yardım et! Diye. Bazen çok mutlu oluyorum. O zaman çok korkuyorum sevinçten çığlık atarım da gürültü olur, annem ölür diye"

O küçük bedeniyle ne kadar büyük bir görev üstlenmişti. Kaçımız en konuşkan, en geveze çağımızda kendimizi susturmayı başarabiliriz ki? Kaçımız bir dondurma alındıgında bile sevinç çığlıkları atabilecekken, bu yogun duyguyu bastırıp susmaya devam edebiliriz ki? Kaçımız? Bu kadar sevilmek... bu kadar değer verilmek...

Yapmayın ne olur ...Çocuklarınızın küçücük omuzlarına ağır yükler yüklemeyin.
Onların akılları da BÜYÜK yürekleride KOCAMAN.
Ne olur başınız da ağırsa ,bir bardak da kırılsa,eşinizle de kavga etseniz ;demeyin...

Zaten aslında hiçbiri çocuğunuz yüzünden değildir.Aslında hiç bir şey ,hiç bir zamn bir başkaı yüzünden değildir,kendimizizdir,istemizdiğimiz bir durumu istemediğimiz bir sonuca yönlendiren.
Ama bunu bilmektense itiraf etmektense,bir başkasını suçlamak hep daha kolay gelir.
"Senin yüzünden " demeyin çocuklarınıza...
Hele hiç bir zaman "senin sayende" demiyorsanız,"senin yüzünden" de demeyin!

Pisikoterapist Mehtap Kayaoğlu "Öpücük kutusu"adlı kitabından.

Beni okuduğumda hıçkırıklara boğan bu yazıyı sizlerde okuyun istedim,belki okumayan vardır belki hepiniz biliyorsunuzdur ama beni çok etkiledi...

Hastalandık...

Bu günlerde sürekli hastanede olduğum için bazen yemek yapamadığım zamanlar da çocuklar da bayram ediyorlar ,hele Ömer yemekle arası olmadığı için aparatif yiyecekleri çok sever,yine bir gün geç döndüm hastaneden sabah da yemek yapamadan çıkınca, akşam eve dönünce hemen bir krep hamuru hazırladım ve yarım saat sonra yenilmek üzere masada yerini aldılar bile.Yanına da Ömerin elleri ile sıkılmış portakal suyu değmeyin keyiflerine...
*****
Geçen hafta cuma günü Enes ateşlendi ve şiddetli boğaz ağrısı ile doktora gittik üç gün yattı daha sonra düzeldi çok şükür.Ama ardından da Ömer aynı şekilde sabah altıda yüksek ateş ve baş ağrısı ile uyandı,ateş düşürücü ilacını verip soğuk kompleks yapınca rahatladı ve uyudu.Sabah illa okula gidecem ben iyiyim diye tutturunca gönderdim nasılsa okul çok yakın şikayeti olursa eve gelir.O sabah da benim mutlaka babamın bantlarını almam için ayrı bir yerde olan onkoloji hastanesine gitmem gerekti,giderken de kayın valideme tembihledim Ömer gelirse ilgilenmesini hasta olduğunu, neyse ben gittim ,eve geldiğimde Ömer ateş içinde evde kendi kendine yatarken buldum,babaannesine de gitmemiş direk eve gelmiş,ya ben oradan babamın yanına gitseydim kimbilir neler olurdu...
Yine doğru doktora gittik,tahliller yapıldı, ciğer röntgeni çekildi, baş röntgeni çekildi ve yine sinizit olduğu ortaya çıktı ve bu sefer çokmuş ki biz anlamadığımız halde röntgen filmine bakınca nerelerde birikme olduğu bariz görünüyor.Hemen antibiyotik tedavisine başladım şu sıra çok şükür daha iyi okula gidiyor şikayetleri kalmadı.
Sinizüt için bir kür uyguladım çok şükür sonuç aldım burnundan nasıl aktı görseniz şaşıp kalırsınız ben şok oldum nerdeyse.Yaptığım kür ise papatya ile yapılan bir kür ilgilenenler için burada.