Sergilerim ve piknikler...

Merhaba arkadaşlar,bundan önceki postta geçmişte kalan ama paylaşmak istediklerimle ilgili bol fotoğraflı bir post yazacağımı söylemiştim dimi ama çok erken günceleyebildim blogumu mahcubum eskisi gibi değilim ya hiç istek yok içimde ama eskisi gibi güncelleyebilmek için zorlayacam kendimi inş.Sırasıyla fotoğrafları düzenledim ama bir saatimi aldı ya yüzlerece fotoğrafın içinden secip görücüye çıkanları ayıklamak:P Neyse üstteki fotoğraflar ilk sergimin olduğu gurubuma ait öğrencilere sertifika verdiğim güne ait,alttaki fotoğraflar ise ilk sergime ait hiç dikiş bilmeyen öğrencilerim dönem sonunda yaptıkları diktiklerini sergiledikleri kıyafetlerden görüntüler...

Bundan sonrasıda yine ikinci gurubuma ait yine hiç dikiş bilmeyen öğrenclerimin emekleri ve diktikleri güzel kıyafetler...

Öğrencilerimle, hoca arkadaşlarımla çok güzel vakit geçirdiğimizin fotoğraf karelerien yansımış şekli...

Sergilerden sonra dinlenmek bütün bir yılın yorgunluğunu atmak öğrenci ve hoca arkadaşlarımızla yapılan pikniğe ait fotolar bunlarda...
Çok eğlenceli bir gündü,güne kahvaltı ile başladık ardından gezdik daha sonra mangal yaktık,ip atladık top oynadık halay çektik müthiş eğlenceli bir gündü ....

Piknik alanı Gebze'de Osman Hamdi Bey Müzesinin bahçesindeydi müzeyi gezerken rahat durmadık tabii gizli gizli yasak olan bölgeye girip foto çekildik hoca arkadaşlarla:)

Sahilde gezdik, güldük, kahkalar eşilğinde pikniği bitirdik...

Bu seferde hoca arkadaşlarla bir veda yemeğine ait fotoğraflar var sırada,yemek ardından eğlence yine çok güzel bir geceydi...

 

Aşağıdaki fotoğraflar ise her yıl sonunda yapılan genel sergiye ait,35 kurs merkezinden toplanan kıyafetler içinde giyim bölümüne 17 kıyafet asıldı ve bunlardan üçü benim kursiyerlerime aitti buda çok mutlu etti beni...

Sergideki görevimiz bitincekafa dengi hoca arkadaşlarımızla çok eğlenceli bir gün geçirdik...

 

Yine ikinci bir piknik ama bu sefer genel merkezin düzenledği tüm hoca , idareciler ve çalışanlara ait oldukça kalabalık bir piknikti,sezonu bu piknikle kapadık,yine çok güzel ve eğlenceliydi...

Yeni sezonda çalışmaya başladım üç ay aradan sonra iki hafta geride kaldı bile,biraz yorucu bu günler kırk öğrencim var her biriş ile tek ilgilenmek biraz yorucu oluyor ama getirisi çok güzel olacak inş...Geçen yıl ki başarı oranım yüzde doksan  bu benim için çok onur verici bir durum ilk yılımda böyle güzel bir başarı elde etmek harika bir duygu,darısı bu seneyede inşallah...

yemek masası örtüsü,ranır ve amerikan servisi

Yemek masasında ki bu şıklığı sizde kendi masanızda görmek isterseniz sadece bana ulaşmanız yeterli olacaktır mümkün olduğunca istenilen renklerde yapabilirim.Msa örtüsü dertsiz simli bir kumaştan ranır ve amerikan servisi ise siyah deriden yaptım. Kızkardeşime yaptığım bir takım bu.

Masanın görünüşü

Amerikan servisi  ve peçeteler

Peçete halkaları renk seçeneği bolduristeğe göre yapılır müracat benim mail adresim...

SON HAVADİSLER VE YENİ BLOGUM...

   Uzun bir aradan sonra tekrar merhaba,çalışmaya başladıktan sonra ne kadar da az günceller oldum blogumu vakitsizlik mi ihmalkârlı mı ne derseniz deyin.Bir kerede ara verildi mi eskisi gibi yazasımda gelmiyor açıkçası.ama bu süreçte neler oldu neler.Çok başarılı iki sergi geçirdim ve övgü dolu sözlerle takdir edilmek harika bir duygu heleki benim için ilk yılım ve sergiler benim bir nevi sınavımdı ve bunu başarılı atlatmak süper..Ardından genel sergi orada da 36 kurs merkezinden her branştan ürünler sergilendi ve giyim bölümünde 17 kıyafetin içinde üçü benim kursiyerlerime aitti heleki bu daha büyük bir başarıydı benim için.


   Ardından veda yemekleri veda piknikleri derken 30 haziranda noktaladım ilk iş yılımı ve kısmetse Ekim ayında tekrar başlıyacağım tabiki talep olursa.Yani şu anda bende tatildeyim ve çalışmıyorum.


    İş hayatına tat,l dolayısı ile ara verir vermez kızkardeşimin düğün hazırlıkları ile boğuştum 20 gün boyunca.Bir sürü dikilecek şey var dı ve beni bekliyordu doğal olarak.Annem sürekli "hadi kızım yetişmeyecek sonra sıkışacaksın" demesine rağmen ben her zamn yaptığım gibi işlerimi son ana bıraktım.Yetişmedi mi ?Yetişti fakat şaftım kaydı nerdeyse:P


    Nikahda oldu bitti ve harika bir nikah ve kına gecesi oldu kızkardeşim çok güzel bir gelin olduve bende artık dinleniyorum:)


     Bu anlattıklarıma dair ileriki günlerde fotoğraflı postlar yazarım inş.


     Şimdi gelelim ikinci konumuza yazının başlığından anlaşıldığı gibi yeni blog açtım yemek blogu.Bunca yemek sitesi ve yemek blogu varken böyle bir blog açmaya cesaret edebildim ya şaşıyorum kendime açıkçası.Gerçi elimde oldukça fazla arşivim var lazım olur diye sürekli fotoğra makinası elimde olur mutfaktayken ve yemek sitelerinde de paylaşıyordum bazılarını hele bir sitede 51 tarifim var ki neden bana ait blogum olmasın dedim  dedimde baklaım sürdürebilecekmiyim neyse bismillah deyip sizi şöyle alsak efenim http://yasamasebeplerim2.blogspot.com/ ne dersiniz?

ÇOK ÖZLEDİM BE BABAM!!

Bugün yine özleminin deli sancısı sardı yüreğimi, yokluğun buz gibi içimi acıttı. Ne yapsam dolduramıyorum yokluğunu, ne çok isterdim şimdi yanımda olmanı, kızım diyerek saçlarımı okşamanı, göğsüne yaslanıp ağlamayı...

Ama yoksun baba yoksun,Kiminle konuşayım, kime anlatayım derdimi, sevincimi, kim anlar beni baba söyle kim anlar? Kim ...nasihat eder, kim savaşır benim için senin gibi?

Yok baba, öyle biri yok bu sanki sadece babalara özgü birşey.

Biliyor musun geçen gün bir baba kız gördüm, belli ki tartışıyorlardı, babası kızına nasihat edip birşeyler anlatmaya çalışıyor, fakat kızın gözü hiçbirşeyi görmüyordu, sürekli söylenip duruyordu. O adamın gözlerinde acı gördüm hem de yüreğinin derinliklerinden gelen bir acı ve o gözlerde seni buldum baba, senin bana birşeyleri anlatmaya çalışırken ne kadar haklı olduğunu gösteren bakışların vardı orada ama kız babasının gözlerindeki bu yalvarışı göremedi ve dönüp arkasını koşar adımlarla uzaklaştı. Adam ağladı baba kızı için ağladı kız bunu da göremedi.Ben o zaman yine çok özledim seni ve bir an için o kızın yerinde olmak istedim, çünkü onu kıskandım babası var diye babası onun için çabalıyor diye.

Yoksun işte!Bir yıl daha geçti sensiz, ben hala sensizim, Tek tesellim çocuklarım. Şimdi yanımızda olsaydın onları ne çok severdin değil mi baba?!İşte ben yine anlattım içimde biriktirdiklerimi duyuyorsun biliyorum, sende beni özledin biliyorum!Ve tek birşeyi unutma baba kızın ne kadar büyümüş olursa olsun o yine de senin minik kuzun,

 Seni  Çok Seviyorum BABAM....


alıntı

İNSAN İSTERSE YAPAR !!

      Yıllar önce bir seminerde dinlediğim bu hikaye beni çok etkilemiş ve hedeflerime ulaşmak için bana önder olmuştu bu kız,adı Safure,aşağıdaki yazıyı sıkılmadan okursanız sizde onun hikayesini öğrenmiş olursunuz.Semineri veren; kişisel gelişim ve NLP uzmanı Oğuz Saygın'dı çok verimli seminerleri var bir şekilde tesadüf ederseniz mutlaka katılın derim ve bu hikayesinin geçtiği kitabını bir arkadaşıma hediye ettiğim için kitabın ismini hatırlayamıyorum şimdi,fakat nette gezinirken bu hikayeye rastlyaınca paylaşmadan edemedim.
    Şimdi ki gençlere bakıyorum da benim oğlum da dahil tabiki,hiç bir hedefleri hiç bir gayeleri yok ,nasılsa her istedikleri oluyor bulundukları ortam rahat nasılsa, herşey güllük gülistanlık ya hep böyle gidecek sanıyorlar,oysaki bilmiyorlar ki hayatın hep toz pembe olmadığını,off neyse ben susayım yoksa yazdıkça yazarım bu konuda dertliyim çünkü:(


Ulusal bir radyoda program yaptığım dönemde canlı yayına bir genç kız katıldı. Onunla aramızda şu konuşmalar geçti:


“İsmin neydi?”
“Safure Aksoy”
“Nerden arıyorsun?”
“Burdur’un Elsazı köyünden arıyorum hocam”


Çok güzel konuşuyordu. Ailesi ortaokula göndermemiş, ama kendisi okulu dışarıdan bitirmişti. Benimle görüştüğü sırada açık liseyi okuyordu ve üniversiteyi kazanmak istiyordu.“Bir hedefin var mıydı Safure?”


“Evet, hocam, Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirip yazar ve şair olmak istiyorum. Ben de sizin yaptıklarınıza benzer şeyler yapmak ; seminerler vermek, kişisel gelişim kitapları ve insanların motivasyonunu artıracak şiirler yazmak istiyorum.Bunun için çalışıyorum hocam”. Bunları yaparken model olarak beni aldığını , notlar çıkardığını, duygu ve düşünce yapımı öğrenmeye çalıştığını anlatıyordu. Bir zamanlar yaşamış olduğum sıkıntılarla kendi yaşadığı şeyler arasında bağlantı kuruyordu.

Zor şartlar altında yaşayan, birçok imkandan mahrum kalan bir köylü kızının beni model alarak hedeflerine ulaşmak istemesi çok hoşuma gitmişti. Bu konuşmalardan sonra ondan bana mektup yazmasını istedim ve ondan mektupları alınca yazdıklarının inanılmaz derecede güzel olduğunu gördüm.




Burdur’da bir seminer verecektim. Burdur’a gitmeden önce Elsazı Köyü’ne uğrayarak Safure ile görüşmeye karar verdim. Beni Antalya’da havaalanında karşılayan Sıtkı Aslanhan’la beraber Elsazı Köyü’ne gittik. Safure’nin küçük mütevazı bir evde oturan, son derece fakir bir ailesi vardı.


Safure Aksoy beni karşısında görünce çok şaşırdı ve sevindi. Oradaki hayatını anlattı; sabahtan akşama kadar tarlalarda çalışıyordu. Bahçelerindeki ceviz ağacını göstererek kimseyle paylaşamadıklarını onunla paylaşabildiğini söyledi.

Sonra yüksek bir tepeyi işaret ederek,
“Hocam, küçüklüğümde o tepeye çıkıp hayallerimi yazdım.” dedi.


İnanılmaz bir kızdı, kartal bakışları vardı, hedefine odaklanmıştı, duyusal farkındalığı son derece gelişmişti. Kendisinin, Türkiye’nin en iyi şairlerinden veya yazarlarından biri olacağına inanıyordu. Yeteneklerinin farkındaydı ve bu doğrultuda olaylardan sonuçlar çıkarma becerisine sahipti.


O akşam seminerim olduğunu ve seminer sırasında konuşabileceğini söyledim. Çünkü Oğuz Saygın yaparsa o da yapabilirdi. Seminer sırasında Safure’yi çağırdım ve o çok güzel bir konuşma yaptı. Son cümlesi ise şuydu:


“Köylüyüm, ama başaracağım”.


Bu söz herkesi etkilemişti. Büyük Başarı Dershanesi’nin sahibi Ertuğrul Bey her türlü imkanı sağlamaya hazır olduğunu ve dershanesinin kapısının bu kıza açık olduğunu söyledi. Bu olayın ardından Safure Isparta’da Büyük Başarı Dershanesi’ne gitmeye başladı. Günde 14 saat süren ders çalışma mesaisi, hiç alt yapısı olmadığı için ona yeterli olmadı ve o sene kazanamadı, ama vazgeçmedi. Ertesi yıl için yine günde 14 saatlik bir çalışma temposunu sürdürerek, sınava girdi ve sınavların açıklandığı gün bana telefon edip, “Hocam kazandım, kazandım!” dedi. O kadar sevinmiştim ki kendisine,


“Nereyi kazandın Safure?” diye sordum ve o da bana sevinçle;
“Tek tercihim olan Süleyman Demirel Üniversitesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü kazandım” dedi
SAFURE’NİN ŞİİRİ:

İnsan İsterse Yapar
Bu bir başlangıç; yolları dönemeç ve inişli çıkışlı biliyorum.
Biliyorum, benim şansım ellerden daha az.
Biliyorum, herkesin gönlünde bahar, bendeki mevsim yaz.
Sustuğum her yerde konuşan bir şeyler var.
Işıklı kalemim, beyaz sayfalar…
Sokak başında bir ceviz ağacı…
Parmak uçlarımdan fışkıran acı…
Buz gibi odalarda soluk lambalar…
Sustuğum her yerde konuşan bir şeyler var.
Işıklı kalemim, beyaz sayfalar…
Biliyorum, çok büyük hayallerim var.
Fikirlerim geniş, imkanlarım dar.
Olmayacak gibi benimkisi,
Düşlerim sayfalara sığmayacak gibi.
Bir acayip sevda benimkisi,
Duvarlara topraklara kazıdığım,
Daha çocukluğumda bir tepeye yazdığım
Bir acayip sevda benimkisi.
Ulaşılması zor bir sevda.
Hep yalnızım sanıyordum,ama hiç yalnız değilim.
Çünkü sustuğum her yerde konuşan bir şeyler var.
Zamanı haykıran masa saati…
Duvar takviminden düşen yapraklar…
Sustuğum her yerde konuşan bir şeyler var.
Ve bir gün herkesin sustuğu yerde konuşan biri var.
Ellerinde koca bir bahçe ve yemyeşil bir bahar…
Çevresinde ona koşan insanlar…
Ben de gittim ve dedim ki:
“Hocam, hayallerim var!”
Ulaşmak mümkün değil, imkanlarım dar.
Yaparsın dedi bana, insan istedi mi yapar.
Çok değildi olmak istediğim,
Ya bir şair ya bir yazar.
Bu bir başlangıçtı, yollar düzeldi birden.
Odalar sıcaktı, parlaktı lambalar.
Ben yazdıkça açıldı sayfalar,
Bak işte başardım hocam.
Ve işte bendeki mevsim de bahar…
İnsan istedi mi, insan istedi mi mutlaka yapar.

Sergi ve Nazan'ım

Merhaba,bu sıra blog arkadaşlarıma pek vakit ayıramıyorum,okuyorum bir çoğunuzu fakat yorum yazamıyorum inş eski aktfiliğime dönerim kısa sürede.

Ko-mek(kocaeli meslek edindirme kursları) te her yıl düzenli olarak yapılan 23 nisan sergisinde bu yıl ki konu çocuğun dünyasına yolculuk idi ve sergide bir değişiklik yapılarak bu yıl benim görev yerim olan gebzede yapıldı.Ve haliyle sorumluluğumuz büyüktü gebze çalışanları olarak.Bana düşen görev ise serginin asılışı ve açılış gününde olmak üzere ki asılış aşaması oldukça yorucuydu.Tam 36 kurs merkezinin el sanatları bölümünden gelen o güzelim oyuncakları ve eşyaları düzgün bir şekilde sermek sabahın dokuzundan akşamın dokuzuna dek sürdüki gerçekten çok yorucuydu.Akşam eve geldiğimde ayaklarımın üzerien basamaıyordum resmen.Ama sonucun mükemmel olduğunu görmek tüm yorgunluğumuza değdiğini düşündürdü.

Yukarıda gördüğünüz İbiş ile zeliş sınıf çalışması ve alttaki çocuk elbiseleri ve pamuk prenses kostümü kursiyerlerime ait...

Yine yukarıda gördüğünüz resimlerde ko-mek te resim öğretmenliği yapan kızkardeşimin kursiyerlerine ait...

Yukarıda ki ve aşağıdaki fotoğraflarda sergiden genel görünüş gelen konuklarımız ve biz çok beğendik her ürün ayrı ayrı çok güzeldi siz ne dersiniz?

Veee günün süprizi beni cuma gününden arayarak kuzenlerinin gebzede olduğunu serginin tam olarak yerini öğrenmek istediğini söyledi meğer asıl amacı bana süpriz yapmakmış ve tabii ben durakta konuştuğum için ne dedğini doğru düzgün anlamadım,cumartesi günü görevli olmadığımı hatta yolumun uzun olduğunu yoksa gelip kuzenleriyle tanışmak isteyebileceğimi ama 45 dklık yolu çekemiyeceğimi söyleyince süprizinide batırmış oldum açıkçası.ertesi gün tekrar iletişime geçince kendisininde gebzede olduğunu hatta sergi yerine çok yakın olduğunu söyleyince dururmuyum tabi atladım otobüse gittimm ve o çokk cana yakın, çok sıcak, çokk güzel nazan hanımcığımla tanışmak süper oldu bence bir saatlik zaman açıkçası bana yetmedi ama inşallah tekrarlıyacaz bu buluşmayı sanaldan edindiğim arkadaşlıklarım konusunda bir kez daha yanılmadığımı görmek çok güzeldi açıkçası...

BÖ2010,KURSİYERLERİMİN DİKTİKLERİ...

Evet görüldüğü üzere bende blog ödülleri yarışmasındayım.Tamamen bir tesadüf eseri gördüğüm bu yarışmaya benim blogumu almazlar ama şansımı deneyelim bakalım diyerek hiç bir iddidam yokken katıldım ve şu an yarışacak bloglar arasında ,aile blogları kategorisinde yarışıyorum efenimm duyurulur,oy vermek isteyenler resme tıklayıp üye olup bloguma oy verebilirler tabiki isterseniz çünkü hiç bir iddiam yok ,ne kadar güzel bloglar var benim yazım dilimde o kadar iyi değil farkındayım ama sırf iş olsun diye girdim öylesine fakat oy verirsenizde hayır demem yani:)

Aşağıdaki fotoğraflarda görünen kıyafetler ise on altı ve yirmi beş yaş aralığında ki kursiyerlerim tarafından dikilenlerden bazı örnekler.Bu kursiyerlerim ilk başladıklarında sadece dört ay önce makinada düz dikiş bile yapamıyorlardı,dikilenleri gördükçe çok mutlu oluyorum,bir şeyler öğretebilmek karşılığını çok güzel diktiklerini görerek almak çok güzel bir duygu. aşağıdakiler fotoğraflayabildiklerimden bazıları sadece....

İbiş-Zeliş,Bihter-Behlül,Kezban-Murtaza :)

Bir varmış bir yokmuş günün birinde iki ayrı kurs merkezinde dünyaya gözlerini açan bay ve bayan uzun süre kavuşmayı beklemişler.

Birbirlerini beklerken ayrı yerlerde üzülmüşler ,hatta üzüntüden bay olanın saçları dökülmüş boynu yamulmuş:P

Nihayet kavuşmuşlar,hasret gidermişler...

Hatta camdan bakarak hayyellerine doğru mutlu mesut yola çıkmışlar...

Bir gün iki ayrı kurs merkezinde dünyaya gelen bu sevimli bay ve bayanının isimleri konusunda karar verilememiştir bir türlü:P

Ben ibiş ve zeliş derken idarecim kezban ve murtaza demekteir kursiyerlerim ise bihter ve behlül olsun diye ısrar etmektedirler :D


Anlıyacağınız biz işin içinden çıkamadık siz hangi simleri beğenir ve yakıştırısanız öyle hitap edin efenim:P
 
*****
 
Bu sevimli bebekleri ,her yıl gelenkesel olarak 23 nisanda açılan sergi için diktim.Kıyafetler ise kursiyerlerime ait,yani sınıf çalşması oldu. Erkek olan henüz tam bitmedi saçları yapılacak ve başına kasket dikilecek.
Konu oyuncak olunca aklıma böyle bişey geldi ve bence çokda güzel oldu siz ne dersiniz?

Ömer'im...

Bu yazımda Ömer Talha'dan bahsedelim ki kayda alınması gerekli sözleri var yine beyimizin unutulmadan not düşelim bakalım:)

Aileden bir yakınımızın oğlu ile aynı yaşta olan Ömer ve ondan bir buçuk yaş küçük kız için çok üzüldüğünü söyledi,hayırdır diye nedenini sorduğumda ise annelerinin onları dövdüğünü söylerken nasılda üzülmüştü,sanırım şahit olmuş...Sonra bana dönerek "sen çok sabırlı bir kadın ve çok iyi bir annesin" diyerek sarıldı bana,"annem seni çok seviyorum iyi Allah seni benim annem yapmış,teşekkürler Allah'ım"...Çocukluk ne güzel bişey...

****

Eve gelen sınav kâğıdını inceliyorum yarım yaptığı soruları konuşuyoruz birlikte,hatalarını nerde ne yapması, ne yapmaması gerektiğini anlatıyorum ,baktımki bir problemde çift haneli sayıların çarpmasını yapmış sonuç doğru fakat işlemsiz yapmış sadece.Bana tutturmuş "öğretmen bana eksik puan verdi bu soru tam puanlıktı çünkü cevabım doğru" üstelikte illa ki benim onaylamamı bekliyor.Anlattım tabi yine işlemsiz doğru olmayacağını, işlemi yapması gerektiğini zihinden çarparak sonucu bulsa bile işlemleri yapması gerektiğini söyledim beyimiz ne dese beğenirsiniz "ya ben kısa yol kullandım ,öyle neden uzun uzun yazayım ki sonuçta problemin cevabı doğru mu doğru"...Üçüncü sınıf oldu halen kafasına göre kendince doğru neyse öyle davranıyor nasıl düzelicek bende bilmiyorum...

****

Pazar günü büyük bir korku yaşattı bize hemde ne korku yarım saatte ömrümden ömür gitti nerdeyse:(
Saçlarını kestirmek için bir arkadaşı ile babamızın işyerinin bulunduğu yere gittiler,işleri bitince eşim aradı "bindirdim minübüse haberin olsun" dedi,işyeri ile evimizin arası da minübüsle beş dk.Beş dk, geçti on dk geçti, on beş dk geçti yok artık biz çıktık yollara, yok nafile bul bulabilirsen,aklımdan bin türlü şey geçiyor tabi:( minübüs güzergahı üzerinde park var eşime dedim sen oraya bak bende bir aşağıda park var oraya bakayım.Eşimin gitmesi ile gelmesi bir oldu baktım arabanın arkasında suçlu suçlu bakıyor ama bıyık altından da sırıtıyor.Meğer akıllı oğlum arkadaşınıda ayartmış internet kafeye gitmişler:(Oğluma mı kızayım onları oraya alan kafe sahibine mi şaşırdım açıkçası:( oturdum konuştuk neden böyle yaptığını sorunca "anne gerçekten düşünemedim bizi merak edeceğinizi,yoksa izinsiz gidermiydim hiç" deyince ne denirki,yine anlattım anlattımm anlattımmmm....Rabbime emanetler.

****

Beni blogumdan takip eden ve facebook kartımı bloguma ekleyince kendisini tanıtıp bana devat gönderen Arzu hanım,işe başlayınca benimle tanışmak istediğini kendisinin de gebzede olduğunu söylemişti,iş başı yaptığım dönemde.Gelmeyince artık gelmiyecek diye düşünürken bir gün süpriz yapıp işyerime geldi kendisini tanıdığım için çok mutlu oldum.Çok samimi nur yüzlü,sıcak bir hanımefendi.Getirdiği hediyeler içinde buradan ayrıca teşekkür etmek istedim biliyorum ki blogumun sıkı takipçisi.Heleki yanımdan ayrıldıktan sonra facede yazdığı yazıyı görünce (Yaklaşık 1 saat önce çok tatlı,çok sevimli,çok samimi,çok cana yakın ayrıca da çok güzel gülen Bir'iyle karşılaştım.O kendisini biliyooor... Buradan O'na selamlar olsun :-))...)duygularımızn karşılıklı olduğunu anlayınca çok sevindim ve sürekli görüşmek istediğimi bilmenizi isterim Arzu hanım...

Çınarım devrileli tam bir yıl oldu...

Özledim sesini,özledim gülüşünü...
Özledim beni salıncakta sallamanı...
Özledim,beni kızdırmak için şapırdatarak yemek yemeni...
Özledim,beni bağırtana dek boynumu sıkışını...
Özledim,bahçeyi sularken beni ıslatmanı...
Özledim,"sssss" demelerini...
Özledim,kendi ellerinle yetiştirdiğin,yine kendi ellerinle topladığın;üzümleri ,incirleri ikram etmeni...
Özledim,"kahvaltı için annen börek yaptı hazırlan almaya geliyorum" demeni...
Özledim,sesli kuran okumanı,sesli namaz kılmanı...
Özledim,her sıkıntılı anımda sana koşmayı...
Özledim, şakalarını-şakalaşmalarımızı...
Özledim ,seni bahçemizde görmeyi...
Özledim,senin ağaçları budamanı...
Özledim ,kuyudan karpuz çıkartmanı...

Özledim be babam hemde ne çok bilsen.Sen gideli bu gece tam tamına bir yıl oldu ama özlemin o kadar büyüdü ki seni görmeden geçen koskoca bir yıl...
Her yerde seni aradı bu gözlerim,her şarkıda ,her seste,her evimize gidişimde...Ama yoktun ki sensiz herşey eksik,sensiz her şey yarım sanki.Mutluluklar,sevinçler,hüzünler seninle bir başkaydı be babam.neden bu kadar iyiyidin ki,belkide bu kadar iyi olmasan,belki acı bir sözün olsaydı bu kadar özlemezdim seni...

İnsanların ölüm acıları ile dahi yaşayabildiğini öğrendim baba. Ama o gücünü çokkk özlüyorum baba. Her zaman yanımda,arkamda olan gönlü güzel kendi güzel yüce yürekli benim kocaman çınarım;öğrettiğin ,örnek olduğun güzel davranışlarınla sensizde olsa yaşamaya devam ediyor seni çok seviyor ve çok özlüyorum...

Canım, bir tanem, hayatımdaki yegane güç bugün bir kez daha seni kaybetmenin acısıyla ağlıyorum. Mekanın cennet olsun bir gün buluşmak üzere...







Mustafa Ceceli Dön 2009
Yükleyen med_ceziR. - Öne çıkan müzik videolarını izleyin.